Een week op Madeira

Madeira: Hiken tussen watervallen, ruige kliffen en schoonheid in de bergen

Dit jaar besloot ik voor het eerst het Portugese eiland Madeira te ontdekken. Het staat bekend als het bloemeneiland van Europa, maar het is vooral een paradijs voor liefhebbers van ruige natuur, fotogenieke berglandschappen en avontuurlijke hikes. Je hoort het vaak van mensen om je heen: “Daar móet je echt een keer naartoe.” En eerlijk gezegd hoopte ik dat die verhalen waar zouden zijn, al weet je nooit zeker of het niet gewoon overhyped is. Maar achteraf gezien: ze hadden allemaal gelijk. Madeira verraste mij op een positieve manier. Het was zelfs gevarieerder, mooier en indrukwekkender dan ik had verwacht.

Roadtrip van een week op dit eiland

We verbleven een week op het eiland en huurden een fijne auto waarmee we het eiland in ons eigen tempo konden verkennen. Onze uitvalsbasis lag meer in het binnenland, tussen de bergen bij Ponta do Sol (zie foto hieronder voor ons uitzicht vanaf de AirBNB). Vanuit daar maakten we elke dag uitstapjes over het eiland, van het bezoeken van dorpjes, een middag op het strand, tot intensieve en prachtige hikes door bossen, ruige landschappen en langs kleine en grotewatervallen. In deze blog neem ik je mee langs de mooiste plekken die we bezochten in de week die wij er waren, en wat je zelf ook in een week zou kunnen doen. 

Aankomst op Madeira en vliegtuigen spotten

Onze reis begon in Santa Cruz, een klein plaatsje direct naast het vliegveld van Madeira. Omdat we midden in de nacht aankwamen, kozen we ervoor om de eerste nacht in de buurt te blijven omdat je geen zin hebt om nog het halve eiland door te reizen midden in de nacht. We sliepen in Residencial Santo António, een eenvoudig maar goed hotel met een fijne prijs-kwaliteitverhouding. Ideaal als je na een nachtvlucht vooral behoefte hebt aan slaap.

De volgende ochtend begonnen we rustig met koffie en verse jus bij een lokaal tentje, met uitzicht op Praia das Palmeiras: een strandje waar je de vliegtuigen bijna over je hoofd ziet landen. (Inclusief de heerlijke geur van vers verbrand rubber bij elke landing). Daarna haalden we onze huurauto op bij een verhuurbedrijf vlak bij het vliegveld.

Tip: Neem absoluut een auto met genoeg power voor de steile wegen! Wij begonnen met een Citroën C3, maar die had enorme moeite met de hellingen, zelfs in z’n één. Gelukkig konden we hem inruilen voor een wat krachtigere Volkswagen Taigo, die het stukken beter deed. Geen overbodige luxe op een eiland vol steile bergweggetjes.

Zonsondergang in Ponta Del Sol

Na aankomst in ons appartement (een prachtige Airbnb op 15 minuten rijden in de bergen boven Ponta do Sol), maakten we meteen kennis met de charme van de zuidkust. Een van de mooiste momenten was de zonsondergang beneden aan de kust bij Ponta do Sol, een kiezelstrand met even westelijk ervan een prachtige waterval om de dag bij af te sluiten. Ponta do Sol is daarnaast ook een fijn engemoedelijk dorpje om ‘s avonds even wat te eten of gewoon rond te wandelen. 

Het hiken – PR6 wandeling langs watervallen

De PR6-wandeling is misschien wel een van de bekendste en mooiste op Madeira, en dat is niet voor niets. Deze route neemt je mee langs dichtbegroeide bossen, smalle paadjes en uiteindelijk richting een schilderachtig decor van watervallen. Vanaf de eerste meters word je omringd door groen in allerlei tinten, varens die boven je hoofd hangen, en beekjes die langs het pad lopen. Op het eindpunt van de route kom je bij de ’25 Fontes’. Perfect voor een lunchpauze en fotomoment en vooral: genieten van het moment. Wat deze route voor mij bijzonder maakte, is de afwisseling onderweg. Je passeert smalle tunnels, vele diverse soorten unieke rotsplanten, de madeiravink, schattige bruggetjes, en steile trappen die je telkens weer een ander perspectief geven op het landschap. Je kan zelfs aan het einde van een route een stel verdwaalde koeien tegenkomen. En ondanks de populariteit van de wandeling, voelde het nergens te druk of toeristisch. Het enige drukke punt is het moment dat je bij een waterval komt, maar dat waren bij ons zo’n 20 mensen. Daar vind je wel een fotomoment tussendoor.

PR8 – Vereda da Ponta de São Lourenço: kaal en droog

Waar PR6 nat, weelderig en koel aanvoelt, is PR8 een totaal andere beleving. Deze route aan de oostkant van het eiland brengt je door een droog, open en bijna woestijnachtig landschap. Geen bossen of schaduwrijke paadjes hier, maar rotsformaties in warme tinten rood, bruin en geel, die scherp afsteken tegen het diepe blauw van de oceaan aan beide kanten van het schiereiland. De wind waait hier ongeremd over de rotsen, en het voelt alsof je op de grens van land en zee loopt. Een heel ander gezicht van Madeira dan veel mensen verwachten, en juist daarom was het zo verrassend mooi en afwisselend. Wat mij opviel, was de ruigheid van het terrein: de grillige pieken, diepe kliffen en prachtige vergezichten.

De route is niet technisch moeilijk, maar door het gebrek aan beschutting is het wel een warme tocht. Neem dus zeker water, zonnebrand en een pet mee als je dit pad gaat lopen. De beloning ligt op de helft van de totale route, waar je bij een klein gezellig café een pauze kunt nemen onder een paar palmbomen, voordat je dezelfde weg terugneemt. De contrasten met andere delen van het eiland konden haast niet groter zijn, maar dat maakt Madeira zo uniek. PR8 laat de rauwe kant van Madeira zien, en geeft je even het gevoel op een ander eiland te zijn beland.

PR13 – Vereda do Fanal: mystiek en mistig laurierbos 

Als er één wandeling voelt alsof je een andere unieke wereld in stapt, dan is het de PR13 bij Fanal. Deze route voert je door een laurierbos (UNESCO werelderfgoed) dat vaak gehuld is in mist en een bijna magische sfeer ademt. Oude, knoestige bomen met mos bedekte takken duiken op in het wazige landschap. Een van de laatste ongekapte laurierbossen van Europa, waar koeien nog tussen de bomen grazen terwijl er even verderop weer nieuwe mist opduikt: een prachtig gezicht.

Wij hadden het geluk dat we lang rondliepen en ook nog eens getrakteerd werden op een magische zonsondergang, wat zorgde voor een zeldzaam mooi schouwspel met deze unieke bomen. Af en toe kwamen de warme zonnestralen als gouden lichtbundels door de mist heen. Een soort natuurlijk theater dat je niet kunt plannen, maar waar je alleen maar dankbaar voor kunt zijn als je het meemaakt. Voor mij als fotograaf was dit een kleine droom: zacht licht, sfeervol contrast en een landschap dat voortdurend verandert. Het was een perfecte afsluiter van de dag en een plek die je niet snel vergeet. PR13 is een route die je echt moet lopen als je de kans krijgt.

Monte Palace Tropical Garden nabij Funchal

In een vroege ochtend bezochten we Monte Palace Tropical Gardens, gelegen hoog boven Funchal. Nog voordat de toeristenstroom op gang kwam, wandelden we in alle rust het park binnen. En dat is precies hoe je deze plek wilt ervaren: stil, kalm en zonder haast. Het park is verrassend groot, met talloze paden die je langs Japanse tuinen, vijvers vol met kleurrijke koi, en subtropische vegetatie leiden. Wat direct opvalt is de aandacht voor details: van handbeschilderde azulejos tot beelden en bruggetjes die je telkens weer even laten stilstaan. Een prachtig park dat zeker weten een aanrader is als je van planten houdt en in de buurt van Funchal bent. Later op de dag bezochten we Rei da Poncha in Funchal: een bar waar je de bekende lokale drank Poncha kunt proberen. Het origineel is zeker lekker, maar de passievruchtvariant was mijn favoriet. Het wordt wel sterk geschonken, hou daar rekening mee. Met een bakje pinda’s erbij, en uitzicht op de straat, voelde het als een echt Madeirees momentje.

Stranden en uitzichtpunten op Madeira

Madeira staat niet alleen maar bekend om haar wandelroutes. Bij Calheta vind je een klein goudgeel strandje, met zand geïmporteerd uit de Sahara. Perfect om even uit te rusten na al dat wandelen. Iets verder noordwaarts ontdekten we het zwarte vulkanische strand van Seixal, een dramatisch decor van zwarte zand, hoge kliffen en rollende golven. Hier vlakbij vind je ook het uitzichtpunt Miradouro do Véu da Noiva, waar je uitkijkt op een klaterende waterval die rechtstreeks van de bergwand de oceaan in lijkt te vallen. De weg ernaartoe, gedeeltelijk ingestort, draagt juist bij aan het avontuurlijke gevoel van deze kant van het eiland. Deze dag sloten we af met een korte wandeling op de PR1 route, langs de hoogste punten van het eiland. Het is wel de bekendste en een van de langste routes van het eiland. Helaas was de route na een paar kilometer afgesloten, vanwege reparaties. Maar alsnog werden we getrakteerd op prachtige uitzichten langs bloeiende struiken en planten op de bergtoppen terwijl de zon door de wolken heen scheen. Worth it!

Wat Madeira echt onvergetelijk maakt zijn alle andere uitzichtpunten, de zogenaamde ‘miradouros’, die je telkens weer verrassen met een nieuw perspectief. Miradouro da Rocha do Navio gaf ons een indrukwekkend uitzicht op de steile kliffen en de azuurblauwe zee beneden, terwijl Miradouro das Cabanas juist een rustige, verstilde sfeer had, met weidse vergezichten over het noordoosten van het eiland. Helemaal in het westen lag Miradouro do Ilhéus da Ribeira da Janela, waar je uitkijkt op grillige rotspartijen die oprijzen uit zee, gevormd door eeuwenlange wind en water. Ook een aandrader is Ilhéus da Janela zelf, waar ik bij het volgende stuk wat verder op in ga met een mooie foto. Elk van deze plekken voelde als een korte pauze van onze roadtrip, momenten waarin je gewoon even geniet van het moment en alleen maar kijkt, en beseft hoe bijzonder dit eiland eigenlijk is.

PR9 en de huisjes van Santana

Voor onze laatste volle dag op Madeira kozen we de PR9 – Levada do Caldeirão Verde, een wandelroute die begint in het groene hart van het eiland. We wisten dat het een langere tocht zou worden, maar dat vonden we juist fijn voor een afsluiter. De route slingert langs een eeuwenoude levada, een van die typische irrigatiekanaaltjes waar Madeira bekend om staat, en volgt een pad diep het Laurisilva-woud in. Je loopt langs ruige rotspartijen, onder druppelende grotwanden met vele varens door, en komt op sommige stukken kleine tunnels tegen waar je even moet bukken en wel zeker even een zaklampje nodig hebt. Maar de beloning is er: helemaal aan het einde wacht een smalle kloof met daarin de Caldeirão Verde-waterval, die meer dan 100 meter naar beneden klettert. Een mooie plek om even te lunchen en van de omgeving te genieten.

De wandeling zelf was minder zwaar dan we aanvankelijk hadden gedacht, eerder een lang, rustig tempo met af en toe wat simpel klauterwerk. Het voelde meer als een meditatieve tocht dan een fysieke uitdaging, en gaf ons de kans om nog even op te nemen hoe mooi dit eiland is. Na de wandeling reden we door naar Santana, een klein dorpje dat bekend staat om zijn traditionele huisjes: driehoekige huisjes met rieten daken, felgekleurde kozijnen en bloemrijke tuintjes. Een soort sprookjeswereld, maar dan in het echt. Ook al zijn veel van de huisjes tegenwoordig gerestaureerd voor toeristen, het blijft een charmant gezicht. Al voelde het een beetje als een klein openluchtmuseum. We sloten de dag af met een heerlijk diner bij Marcel’s Bistro, een lokaal restaurantje met prima eten en een hoge score.

De laatste dag rondrijden.

Op onze laatste dag, voordat we onze auto weer moesten inleveren, reden we nog een stuk langs de noordelijke kust, met o.a. stops bij Ilheus da Janela en Ribeira da Janela, een stel ruige rotsformaties die uit de zee oprijzen. We sloten af met een lekkere lunch bij een lokale bakker, toen we erachter kwamen dat we nog maar 3 kwartier hadden toch het inleveren van onze auto… Daarna was het snel door naar het vliegveld om onze auto af te geven, wat we met acht minuten speling hebben gehaald. Zo hebben we wel alles uit deze vakantie kunnen halen…

Madeira blijft bij

Madeira voelde voor mij als een eiland dat je kan blijven ontdekken. Geen locatie is hetzelfde: van tropische tuinen tot mistige bossen, van kustwegen met uitzicht op de oceaan tot slingerende bergpassen met uitzichtpunten op elke hoek. De sfeer is relaxed, de natuur is overweldigend mooi, de locals vriendelijk en het eten goed. Of je nu komt voor de hikes, de landschappen of de rust: Madeira is absoluut een eiland om te bezoeken. Ik kom er in ieder geval zeker een keer terug, ik heb nog lang niet het gevoel dat ik alles heb gezien. Nog zoveel routes te lopen, wegen te berijden en natuur om te bewonderen. Ook ben ik erg benieuwd naar het noorderlijker gelegen Porto Santo, dat je per boot kunt bereiken. Dus, tot ooit Madeira!

En hou je nou van dit soort blogs, laat het mij dan vooral even weten op instagram, in een e-mail of whatsapp door op een icoon hieronder te klikken!